My Details |
<%If Session("idUser") <> "" Then%>
Welcome <%=sFirstName%>
<%Else %>
<%End If%>
|
|
|
Maandag, 18 oktober 2004 |
Beste meneer Olifant,
Van kinds af aan ben ik al onder de indruk van Uw imposante verschijning.
Als ik een plaatje van U zag, of mooier nog, bewegende beelden van
U op de televisie, dan werd ik helemaal opgewonden en begon ik enthousiast
te springen en te roepen: "Mama...jojipo! Mama...jojipo!".
En als we dan in Artis waren, dan was ik stil, diep onder de indruk
stond ik voor U, vol respect en bewondering, om daar uren te kunnen
blijven staan.
Als een iets ouder kind had ik inmiddels door dat jojipo wel een
erg vrije verbastering is van olifant, maar als naam voor een nieuw
geborene zou het zeker niet misstaan. Hoewel ik niet meer mijn moeder
naar jojipo's vroeg, was mijn fascinatie voor deze geweldige beesten
er niet minder om. Dat kwam nu vooral tot uiting in het Walt Disney
sprookje 'Jungle Book'. De tekenfilm, het plaatjesboek én
het cassettebandje waarop het hele verhaal als hoorspel te volgen
was. Het fanfareorkest der olifanten, de Kolonel, de kleine die
uit de maat liep, "Een olifant vergeet nooit iets!". Prachtige
herinneringen.
Al puberend werd ik verdrietig denkend aan de olifanten. Ik maakte
kennis met haat. Haat jegens de mens die de olifanten dood maakt
omwille van het ivoor. Ook werd ik verdrietig in Artis. Zo machtig
en groot als U was, zo weinig ruimte en vertier had U. Ik sloot
mijn ogen en probeerde aan andere dingen te denken. Ik dacht aan
het Jungle Book en hoe alles goed kwam.
Nu, als volwassene, heb ik mijn ogen weer open. Durf ik de realiteit
onder ogen te zien, hoewel die mij nog steeds tranen in mijn ogen
kan bezorgen. Maar nu ik lees dat mijn werkgever zich inzet voor
de olifant komt het jeugdige enthousiasme weer in mij naar boven.
Spontaan begin ik weer te roepen: "Mama...jojipo! Mama...jojipo!".
Wat zou het geweldig zijn jojipo te mogen zien in vrijheid en dan
ook nog met hetzelfde label in zijn kraag als ik, het logo van TPG
Post.
En ik zou heel graag naar Malawi gaan om U daar te mogen bewonderen
en even alle ellende te vergeten die mensen elkaar en de dieren
aan doen, maar nu te genieten van hoe het óók kan,
te genieten van de pracht van de natuur en me vooral weer als een
onbevangen kind te voelen.
Vriendelijke groeten,
Richard
|
|
Maandag, 18 oktober 2004 |
Hierbij
ontvangt u mijn aanmelding in zake de adoptie van een olifant door
TPG post in Malawi.
Sinds 1 februari 2003 ben ik vader van een geweldige meid,
Laura Gerritsen. Vanaf zo'n geboorte verandert er veel. Zo ook het
denk beeld over de wereld. Zaken waar ik mij vroeger nooit druk om
maakte daar ga je over nadenken. Afval werd nooit gescheiden, nu opeens
wel, ontwikkelingshulp, dacht ik nooit aan, uitheemse dieren, vindt
je wel in de dierentuin, terwijl je voor je kind OOK die wereld wil,
of nog beter, waarin je zelf leeft/hebt geleefd. Vandaar dat het mij
GEWELDIG lijkt om die dierentuin in het echt te zien, zodat ik mijzelf,
vrienden, familie én mijn kind/kinderen het noodzakelijk kwaad
van natuurbescherming kan overtuigen.
Henk |
<-- Back
|
|