Beste meneer Olifant,

Van kinds af aan ben ik al onder de indruk van Uw imposante verschijning. Als ik een plaatje van U zag, of mooier nog, bewegende beelden van U op de televisie, dan werd ik helemaal opgewonden en begon ik enthousiast te springen en te roepen: "Mama...jojipo! Mama...jojipo!". En als we dan in Artis waren, dan was ik stil, diep onder de indruk stond ik voor U, vol respect en bewondering, om daar uren te kunnen blijven staan.

Als een iets ouder kind had ik inmiddels door dat jojipo wel een erg vrije verbastering is van olifant, maar als naam voor een nieuw geborene zou het zeker niet misstaan. Hoewel ik niet meer mijn moeder naar jojipo's vroeg, was mijn fascinatie voor deze geweldige beesten er niet minder om. Dat kwam nu vooral tot uiting in het Walt Disney sprookje 'Jungle Book'. De tekenfilm, het plaatjesboek én het cassettebandje waarop het hele verhaal als hoorspel te volgen was. Het fanfareorkest der olifanten, de Kolonel, de kleine die uit de maat liep, "Een olifant vergeet nooit iets!". Prachtige herinneringen.

Al puberend werd ik verdrietig denkend aan de olifanten. Ik maakte kennis met haat. Haat jegens de mens die de olifanten dood maakt omwille van het ivoor. Ook werd ik verdrietig in Artis. Zo machtig en groot als U was, zo weinig ruimte en vertier had U. Ik sloot mijn ogen en probeerde aan andere dingen te denken. Ik dacht aan het Jungle Book en hoe alles goed kwam.

Nu, als volwassene, heb ik mijn ogen weer open. Durf ik de realiteit onder ogen te zien, hoewel die mij nog steeds tranen in mijn ogen kan bezorgen. Maar nu ik lees dat mijn werkgever zich inzet voor de olifant komt het jeugdige enthousiasme weer in mij naar boven. Spontaan begin ik weer te roepen: "Mama...jojipo! Mama...jojipo!".

Wat zou het geweldig zijn jojipo te mogen zien in vrijheid en dan ook nog met hetzelfde label in zijn kraag als ik, het logo van TPG Post.

En ik zou heel graag naar Malawi gaan om U daar te mogen bewonderen en even alle ellende te vergeten die mensen elkaar en de dieren aan doen, maar nu te genieten van hoe het óók kan, te genieten van de pracht van de natuur en me vooral weer als een onbevangen kind te voelen.

Vriendelijke groeten,

Richard